این اسم (کودک و لاشخور) یکی از تکان دهنده ترین عکس های تاریخ است، عکسی که توسط کوین کارتر در سال 1993 گرفته شد. در این عکس دختر بچه ای را میبینید که در مسیر یکی از مراکز غذا رسانی سازمان ملل از گرسنگی و بیحالی دارد تلف میشود و درست در همان لحظه کرکسی در نزدیکی این دختر بچه در زمین مینشیند و در عکس اینطور به نظر میاید که منتظر مرگ این کودک است، این تصویر همان سال در نیویورک تایمز منتشر شد و دنیا را تکان داد و سال بعد هم برنده جایزه پولیتزر شد و به عنوان یکی از تلخ ترین عکس های تاریخ ثبت شد. اما این عکس باعث شد فشار وحشتناکی به کارتر بیاید، چون هیچوقت مشخص نشد چه بلایی سر این کودک آمد و منتقدانش میگفتند که او باید به جای عکس گرفتن به بچه کمک میکرد. برخی کوین را متهم می کنند که سود جویانه به دنبال منافع شخصی و حرفه ای خود بوده است و به جای کمک به کودک در حال مرگ به فکر گرفتن عکس بوده است.

سنپترزبورگ تایمز در مورد کارتر گفت: او مردیست که لنز دوربینش را با دقت تنظیم کرد که تا یک عکس واقعی از درد و رنج کودک را ثبت کند اما حقیقت این است که او لاشخور دیگری است که در صحنه حضور داشته، اما کوین کارتر 33 ساله یک سال بعد از عکس تاریخی که گرفته بود خودکشی کرد. او در نامه خداحافظی اش نوشته بود افسرده ام، بدون تلفن، بدون پولی برای کرایه خانه، بدون پولی برای حمایت از فرزندم و بدون پولی برای پس دادن قرض هایم… ذهن من با خاطرات خشم و درد و کشتار و اجساد روی هم تلنبار شده و خانه های خالی از سکنه و کودکان گرسنه و رنجور انباشته شده… من اگر شانس بیاورم برای پیوستن به «کن» خواهم رفت (مقصود از کن، کن اوستربروک، دوست و همکار کارتر بود که اخیراً درگذشته بود)