راسپوتین در سال ۱۹۰۳ زمانی که ۳۴ سال داشت به سن‌پترزبورگ پایتخت روسیه آمد. در آن زمان گرایش به عرفان و اسرار در میان حلقه‌های ثروتمند شهر در حال افزایش بود و راسپوتین برای استفاده از زمینه در بهترین موقعیت قرار داشت. این روستایی بی‌سواد اهل سیبری که خود را یک فرد مقدس جا زده بود، برای سال‌ها در سراسر روسیه سفر کرد و آن‌گونه که خود مدعی شد، او به یونان و بیت‌المقدس نیز رفته بود. راسپوتین که در ۱۸ سالهگی به یک فرقه مذهبی تندرو گرویده بود، به عنوان یک درمان‌گر به شهرت رسید. این امر از دکتورین او به نام «بی‌احساسی مقدس» سرچشمه می‌گرفت.

بر اساس این دکتورین، بهترین راه نزدیک‌شدن به خدا از طریق فعالیت‌های عاصیانه به ویژه فعالیت‌های جسمی به دست می‌آید. در حالی که نفوذ راسپوتین بر رومانوف‌ها بیشتر می‌شد، محبوبیت آنان به همان پیمانه کاهش می‌یافت. آن‌ها پیش از آن برای پشتی‌بانی به تقلا افتاده بودند، زیرا نیکولاس دوم قدرت و جذابیت پدرش الکساندر سوم را نداشت، به ویژه وقتی که رهبری غیرموثرش در دوران انقلاب ۱۹۰۵ را دنبال کرد، محبوبیتش بیشتر کاهش یافت و وقتی رومانوف‌ها یک سالک روستایی را که به شهوت‌رانی مشهور بود، ترفیع دادند تنش‌ها تشدید یافت…