سال 53 بود که کتاب فاجعه سرخپوستان امریکا منتشر شد. نام دیگر این کتاب «دلم را در ونددنی به خاک بسپار» است. ونددنی جایی است منتهی به رودخانه که به قتلگاه سرخپوستان تبدیل شد. این کتاب یکی از کامل‌ترین آثار درباره قساوت سفیدپوستان و فاتحان سرزمینی است که کریستف کلمب بومیانش را «ایندیوس» نامید.
نویسنده اثر نخواست همان چیزی که دستگاه‌های تبلیغاتی و سیاستمداران مدام بر آن تاکید می‌کنند باز روایت کند، یعنی سفیدپوستانی مهربان که سرخپوستان را به سوی مدرنیته سوق می‌دهند. او با تکیه و مراجعه به اسناد و مدارک و نوشته‌های روزنامه‌نگاران، بازخوانی اعترافات روسای قبایل سرخپوست و خواندن و تحلیل گزارش‌هایی که در بایگانی سنای آمریکا نگهداری می‌شود، این اثر را نوشت.
کتابی که بخش‌هایی هولناک از تاریخ پیروزمند آمریکا را بازگو میکند و عرق شرم را بر پیشانی خواننده سفیدپوست می‌نشاند. کتابی که سمت پیروز تاریخ نمی‌ایستد و روایت نسل‌کشی آشکار و ظالمانه‌ای است که پس از کشف قاره بزرگ آمریکا توسط سفیدپوستان بارها و سال‌ها رخ می‌دهد.
فاجعه سرخپوستان آمریکا با کشتار سرخپوستان قبیله ناواهو در قلعه وینگیت در 1861 آغاز می‌شود و با کشتار افراد قبیله سیوکس در سی سال بعد یعنی در 1890 در ونددنی پایان می‌پذیرد. از جایی قبیله سیصد و پنجاه نفره در یک یورش تنها 50 نفر زنده می‌مانند. رئیس جمهور یا «پدرهمه» هربار به طریقی زمین‌های سرخپوستان را می‌گرفت. سربازان برای کشتن سرخپوستان تعلیم دیده بودند. این کتاب یک مرجع است و در بسیاری از آثار بعدی به این کتاب که اسناد زیادی را از سنا جمع‌آوری کرده، اشاره می‌شود.
